Fragments on Time

"The supernatural has always been very fascinating to me. In places and times of extreme evil- war and genocides, it is from them that we get our influx of ghosts. There are no happy ghosts, and that in itself lends to the theory that perhaps, just perhaps, tragedy actuates to an innate psychological trigger to believe in something bigger than ourselves- that manifests as ghosts. While this would explain stories originating from soldiers in trenches, however, it does not account for the remnants of war- the faint whispers of the fallen who still shout to spur on their men, the eerie presence in places wrecked by tragedy; sacred places defiled by malice. When you visit Auschwitz, and when you visit the Nyarubuye church (pictured),an overwhelming presence sweeps over you- a vast realisation of the sundering effects of comprehension of both good, and of evil. When we uphold alleged self-evident truths, that all men are created equal, we also respect this ability of comprehension. And in the twilight of the aftermath we can't help but wonder if there is a purpose to all of this? Will partakers of such senseless violence ever receive punishment? Is our belief in God, a translation of our desire for punishment to be imparted, for justice? Such horrors, however, are not always entirely coated in tragedy. Embedded within the screams of the tortured there are the songs that we will never get to hear- of personal battles lost and won. Stories of sacrifice in the face of impending danger and the forgotten victims of a story much larger than itself. And while we lament today and repent, our strifes are ultimately bound to the same fate that encompasses all of us- death drifted to the winds of time and lost in the cosmos. The immortals will die, along with our heroes, with no one to worship them and no one to remember them. Will our ghosts remain? And as some alien empire develop and stumble across our cities, will they encounter our ancient spirits? Will we tell them what we deemed right, what ideals we championed and how important we thought we were? We were but a drop in the vast ocean casting a prolonged ripple--- and our stories will be a secret between you, me and God."

"अलौकिक कुराले मलाई सधैं धेरै आकर्षित गरेको छ। चरम दुष्टताका ठाउँहरू र समयहरूमा - युद्ध र नरसंहार, त्यहाँबाट नै हामीलाई भूतहरूको आगमन हुन्छ। त्यहाँ कुनै खुशी भूतहरू छैनन्, र त्यो आफैमा यो सिद्धान्तमा आधारित छ कि सायद, केवल सायद, त्रासदीले हामीभन्दा ठूलो कुरामा विश्वास गर्न एक जन्मजात मनोवैज्ञानिक ट्रिगरलाई सक्रिय गर्दछ - जुन भूतको रूपमा प्रकट हुन्छ। जबकि यसले खाडलहरूमा सैनिकहरूबाट उत्पन्न कथाहरूको व्याख्या गर्दछ, तथापि, यसले युद्धका अवशेषहरूलाई हिसाब गर्दैन - पतितहरूको मधुरो कानेखुसी जो अझै पनि आफ्ना मानिसहरूलाई उत्प्रेरित गर्न चिच्याउँछन्, त्रासदीले ध्वस्त पारेका ठाउँहरूमा डरलाग्दो उपस्थिति; द्वेषले अपवित्र भएका पवित्र स्थानहरू। जब तपाईं Auschwitz भ्रमण गर्नुहुन्छ, र जब तपाईं Nyarubuye चर्च (चित्रित) भ्रमण गर्नुहुन्छ, एक भारी उपस्थिति तपाईंमाथि छाउँछ - राम्रो र नराम्रो दुवैको बोधको विदारक प्रभावहरूको एक विशाल अनुभूति। जब हामी कथित स्व-स्पष्ट सत्यहरूलाई समर्थन गर्छौं, कि सबै मानिस समान रूपमा सृष्टि गरिएका छन्, हामीले यो बोधको क्षमतालाई पनि सम्मान गर्छौं। र परिणामको गोधूलिमा हामी सोच्न बाध्य हुन्छौं कि के यो सबैको कुनै उद्देश्य छ? के यस्तो अर्थहीन हिंसाका सहभागीहरूले कहिल्यै सजाय पाउनेछन्? के ईश्वरमाथिको हाम्रो विश्वास, न्यायको लागि, सजाय प्रदान गरियोस् भन्ने हाम्रो इच्छाको अनुवाद हो? यस्ता भयावहताहरू, तथापि, सधैं पूर्ण रूपमा त्रासदीले लेपिएका हुँदैनन्। यातना पाएकाहरूको चीत्कारभित्र ती गीतहरू छन् जुन हामीले कहिल्यै सुन्न पाउने छैनौं - व्यक्तिगत लडाइँहरू हारेका र जितेका। आसन्न खतराको सामनामा बलिदानका कथाहरू र आफैभन्दा धेरै ठूलो कथाका बिर्सिएका पीडितहरू। र जब हामी आज विलाप गर्छौं र पश्चात्ताप गर्छौं, हाम्रा संघर्षहरू अन्ततः हामी सबैलाई समेट्ने उही भाग्यमा बाँधिएका छन् - मृत्यु समयको हावामा बगेर ब्रह्माण्डमा हरायो। अमरहरू मर्नेछन्, हाम्रा नायकहरूसँगै, उनीहरूको पूजा गर्ने कोही नभएर र उनीहरूलाई सम्झने कोही नभएर। के हाम्रा भूतहरू रहनेछन्? र जब कुनै विदेशी साम्राज्य विकसित हुन्छ र हाम्रा शहरहरूमा ठोक्किन्छ, के उनीहरूले हाम्रा प्राचीन आत्माहरूलाई भेट्नेछन्? के हामी उनीहरूलाई बताउनेछौं कि हामीले के सही ठान्यौं, कुन आदर्शहरूलाई हामीले समर्थन गर्यौं र हामीले आफूलाई कति महत्त्वपूर्ण ठान्यौं? हामी त विशाल महासागरमा एउटा लामो लहर छल्ने एक थोपा मात्र थियौं --- र हाम्रा कथाहरू तपाईं, म र भगवानबीचको रहस्य हुनेछ।"